ทำอย่างไรเมื่อชีวิตมันแย่

วันนี้ขอเอาเรื่องคนอื่นมาแชร์

เรามีเพื่อนคนนึงชื่อเดวิด
เดวิดเคยเป็นเจ้านายเรา
สมัยเราทำงานบริษัทแรกๆ
(เราเคยพูดถึงเดวิดในโพสเก่านี้)

หลังจากทั้งเราทั้งเดวิดเปลี่ยนงาน
ชีวิตเราก็โคจรมาเจอกันอีกในฐานะเพื่อน แทนที่จะเป็นเจ้านายกับลูกน้อง

เดวิดแต่งงานกับผู้หญิงที่ชื่อเจ็น
สองคนนี้ตั้ง start up ด้วยกัน
บริษัทนี้เขียนโปรแกรมเพื่อเข้าไปช่วยโรงพยาบาลหรือโรงงานให้ลดของเสียมลพิษ
เพราะสองคนนี้รักสิ่งแวดล้อมมาก

เราได้เห็นด้านดีๆของเดวิดมากมาย
และยังเห็นว่าสองคนนี้รักกันจริง
น่าจะเกิดมาเพื่อกันและกันเลยทีเดียว

หลังจากเราย้ายเมืองมาเรียนต่อก็ยังติดตามสองคนนี้อยู่เรื่อยๆ
บางทีเราก็ขับรถไปเยี่ยมสองคนนี้กับลูกๆ

จนวันหนึ่ง

เราเห็นบนเฟสบุคของเจ็นว่าเดวิดเข้าโรงพยาบาลเป็นอะไรไม่รู้
แต่เจ็นเป็นคนที่เข้มแข็งมาก กำลังใจดี
โพสเค้าก็เต็มไปด้วยความคิดด้านบวก
ว่าเดวิดเป็นคนแข็งแกร่ง เดี๋ยวก็ลุกขึ้นมาทำงานต่อได้

แต่ทุกอย่างในชีวิตก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่หวัง

สรุปว่า เดวิดเสียชีวิตด้วยอายุ 40 กว่าๆ
เจ็นอยู่กับลูก 4 คนให้เลี้ยงตามลำพัง

บริษัท start up เจ๊ง เพราะไม่มีคนเขียนโปรแกรม
เจ็นตกงาน ต้องขายบ้าน แล้วไปนอนบ้านเพื่อน

เราได้ไปงานศพเดวิด เป็นงานศพที่เศร้ามากๆ
เราได้เห็นลูกที่เสียพ่อไป และได้เห็นผู้หญิงที่เสียผู้ชายที่รักไป

เราก็บริจาคเงินช่วยงานศพ ฯลฯ
และเสนอความช่วยเหลือเจ็นเท่าที่จะทำได้
แล้วก็ติดตามทางเฟสบุคอยู่เรื่อยๆเพราะเป็นวิธีหลักๆที่เจ็นใช้ติดต่อคนรู้จัก

จนเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมารู้สึกว่าเจ็นก็ได้งานประจำงานใหม่แล้ว
ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ start up ช่วยเหลือสิ่งแวดล้อมเหมือนเดิม
แต่เจ็นก็สามารถกลับมาเลี้ยงดูครอบครัวได้อีกแล้ว

ลูกๆของเจ็นก็ดูเหมือนจะโตขึ้นมาเป็นเด็กปกติ มีจิตใจดี
ล่าสุด ลูกคนนึงเรี่ยไรเงิน เพื่อจะได้เอาเงินไปซื้ออาหารมาทำให้ขอทานไร้บ้านกิน

แต่ที่เด็ดที่สุดก็คือ โพสเมื่อเร็วๆนี้
ประโยคที่เราชอบที่สุดคือ

"หลังจากการสูญเสียครั้งนั้น เป้าหมายเดียวเท่านั้น ในปีแรกคือแค่ให้อยู่รอดก็พอ"

เจ็นไม่ได้หวังว่าชีวิตจะกลับมาดีเหมือนเดิม
ไม่ได้หวังว่า start up จะสามารถดำเนินต่อได้

หลังจากเหตุการณ์แย่ๆทั้งหมด
เจ็นมีเป้าหมายเล็กๆเพียงอย่างเดียว คือ อยู่รอด
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความอดอยาก หรืออยู่รอดทางจิตใจ

แล้วเขาก็ทำจนได้

เราคิดว่าเรื่องนี้มันให้กำลังใจคนได้ดีมากเลยนะ

ถ้าวันนึงฃีวิตเกิดแย่ขึ้นมา มีเรื่องให้เครียด
เราว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่ทำได้ ก็คือ ตั้งเป้าเหมายเล็กๆ แล้วทำมันให้ได้

ไม่ต้องรอให้เป็นเรื่องแย่ๆเรื่องใหญ่ในชีวิตก็ได้
แค่เรื่องแย่ๆเล็กๆ เราก็สามารถข้ามมันไปได้
เช่น
ถ้าเล่นบอลกาก ก็กลับมาตั้งเป้าหมายว่า พรุ่งนี้จะซ้อม 30 นาที
ถ้าโดนอาจารย์ด่า ก็กลับมาตั้งเป้าเหมายว่า พรุ่งนี้จะตื่นเช้ากว่าเดิมวันนึงเพื่อทำงานเพิ่มขึ้นวันนึง
ถ้าอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ก็ตั้งเป้าหมายว่า เราจะอีเมลถามคนที่รู้เรื่อง 5 คน ไปคุยกับพวกนั้น คนละ 1 ชั่วโมงเผื่อจะรู้เรื่องขึ้น
ถ้าอกหัก ก็ตั้งเป้าหมายว่า จะไม่กินเหล้าจนเละเทะเป็นเวลา 1 เดือน
ถ้าสอบตก ก็จะตั้งเป้าหมายว่า เราจะผ่านอย่างน้อยหนึ่งวิชา
ถ้ามีปัญหากับคนใกล้ชิด ก็กลับมาตั้งเป้าหมายว่า อีก 24 ชั่วโมง จะไม่ใช้อารมณ์
ถ้าเพื่อนทำให้ผิดหวัง ก็กลับมาตั้งเป้าหมายว่า เราจะลองให้อภัยมันอีก 5 ครั้ง

เมื่อสมัยที่ลูกพี่ลูกน้อง(ซึ่งรักเหมือนพี่จริงๆ) ของเดียร์(ภรรยาเรา) เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุรถยนต์
เดียร์เสียใจมาก
ตอนนั้นเราตั้งเป้าหมายว่า เราจะพยายามร่าเริ่งเข้มแข็ง 1 ปี
ผ่านไปประมาณ 2 เดือน เดียร์ก็กลับมายิ้มเหมือนเดิมได้
เราก็สามารถทนเห็นเดียร์เสียใจได้ 2 เดือน เพราะเราตั้งเป้าหมายที่เรามุ่งมั่นจะทำไว้แล้ว

พูดเหมือนง่าย แต่ก็ทำยากอยู่
แต่ถ้าใครรู้สึกว่าชีวิตมันยากขึ้นมา มีเรื่องแย่ๆ
ลองกลับมาหายใจลึกๆ
แล้วตั้งเป้าหมายเล็กๆดูว่า จะทำอะไรให้สถานการณ์มันดีขึ้นได้ นิดดดดดดดดดดนึง

แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นนะ